Syndicat d'Initiative
de Cerfontaine
de Cerfontaine
Barbara van Heliopolis.
Naam van Latijnse oorsprong.
De naam Barbara zou afkomstig zijn van de naam: "Barbara", wat een vreemdeling of barbaar, een niet-Romeins persoon betekent.
273 in Heliopolis, Libanon.
+- in het jaar 305 in Gerasion of in Nicomedië (Izmit momenteel in Turkije.)
Zij is de dochter van zekere "Dioscore", een belangrijke hoogwaardigheidsbekleder van het Romeinse Rijk.
Barbara wordt beschreven als een enig kind, van grote schoonheid, zo mooi dat haar vader, die een zeer beschermende heidense aanbidder van zijn dochter is, een toren heeft laten bouwen met twee ramen om haar op te sluiten. Hij wilde haar beschermen tegen hebzucht.
Wetende wat haar vader wilde, zei ze op een dag in haar toren "ik verkies de dood boven het huwelijk" nadat ze verschillende huwelijkskandidaten had afgewezen.
Maar op een dag ging haar vader op reis en liet haar alleen achter in haar toren. Ze voelde zich zo kalm en vredig zonder de druk van haar vader dat ze langzaam haar geest openstelde voor God.
Als kluizenares uitte ze teleurstelling over de heidense overtuigingen van haar vader en slaagde ze erin contact te leggen met een vroom man, zekere Origenes, die haar eerst de weg naar het christendom opende voordat hij haar in de toren doopte.
Om haar daad bijzonder te maken, maakte ze een derde venster in de toren als teken van acceptatie van God en de Drie-eenheid en liet ze, in het marmer van een zwembad, een afdruk van haar voet en het Heilig Kruis achter.
Toen haar vader terugkeerde van zijn reis, ondervroeg hij zijn dochter over het creëren van dit derde venster. Barbara bekende dat ze Christus had aanvaard, wat Dioscore boos maakte. Hij probeerde haar met geweld uit te huwelijken en Christus te laten afzweren, maar zij weigerde, kwam in opstand tegen haar vader en vluchtte naar de bergen waar ze als eremiet leefde.
Haar vader, geholpen door herders die Barbara hadden verraden, slaagde erin zijn dochter te pakken te krijgen. Hij sleepte haar bij het haar en sloot haar op in een cel.
Zij wordt veroordeeld door zekere Marcien die haar martelt omdat ze weigerde het christelijke geloof af te zweren voordat ze onthoofd werd door een zwaard uit de hand van haar eigen vader.
Haar vader, die zijn eigen dochter zonder enig teken van spijt doodde, werd later getroffen door een hemelse wraak. Hij werd getroffen door de bliksem tijdens een onweer en stierf aan zijn verwondingen.
De legende van Sint-Barbara speelt zich af tijdens haar vlucht uit de toren. Het wordt verteld dat, voor haar vader die haar wilde doden, een rots van de berg opengebarsten zou zijn om haar te laten ontsnappen. Dioscore bleef zijn dochter zoeken in de bergen en kwam twee herders tegen. Een van hen verraadde Barbara door haar schuilplaats aan te wijzen. Kort daarna zou deze herder veranderd zijn in een rots en zijn schapen in kever.
Tijdens haar marteling antwoordt Barbara met vastberadenheid op de vragen van Marcien en blijft ze de heidense religie van haar vader bespotten. Ze wordt uitgekleed, geslagen en in de gevangenis gegooid. De Heer verschijnt haar midden in de nacht, troost haar, geneest haar wonden en herstelt haar schoonheid. De volgende dag, bij het zien van dit wonder, worden Barbara's borsten afgesneden en wordt ze gedwongen naakt door het hele land te lopen. Maar God komt opnieuw tussenbeide en bedekt haar met een witte jurk die uit de hemel wordt gestuurd. Barbara bereikt Gerasion, waar de rechter Dioscore opdraagt de doodstraf uit te voeren.
De verering van Sint-Barbara verspreidde zich eerst meer naar het westen van de plaats van haar dood, in de buurt van Constantinopel, waar Barbara zelfs wordt beschouwd als een inheemse martelaar. Het verspreidde zich langzaam naar het westen tot de 11e eeuw, toen haar verering breder werd.
Zij is de beschermheilige van architecten, brandweermannen, steenbewerkers, mijnwerkers en mensen die het risico lopen plotseling te sterven en men roept haar aan voor bescherming tegen onweer.
Haar lichaam zou in de 6e eeuw van Nicomedië naar Constantinopel zijn overgebracht en sommige relieken zouden zich bevinden in het klooster van de Heilige Johannes de Evangelist in Torcello en in de kathedraal van de Heilige Vladimir in Kiev.
