Syndicat d'Initiative
de Cerfontaine
de Cerfontaine
Einde 19e eeuw.
Mathieu Balle, een beeldhouwer uit Cerfontaine.
"Roze" marmer of roze kalksteenblokken uit de Redoute steengroeve in Cerfontaine.
In juli 1981 werd de bekken van het wijwatervat aan de rechterkant op de grond omvergeworpen.
Gelukkig leed het geen schade, wat de stevigheid van de lokale steen bewijst.
Om te voorkomen dat dit opnieuw gebeurt, zijn beide wijwatervaten versterkt met ijzeren staven.
Wijwatervaten zijn kuipen of waskommen van natuursteen waarin gewijd water zit, water dat door de priester van de parochie is gezegend.
Echter, al voor de gebeden reinigden mensen zich in de post-christelijke of joodse religies.
Het wijwatervat is een iconisch element van de christelijke religieuze architectuur.
Traditioneel vindt men het aan de ingang van kerken. Gelovigen dopen hun vingers erin om het kruisteken te maken, een gebaar van reiniging, bescherming en ter herinnering aan de doop.
Het gebruik van gewijd water dateert uit de eerste eeuwen van het christendom, rond de 4e eeuw. In die tijd werd het al gebruikt om mensen, huizen of objecten te zegenen, en om schadelijke invloeden af te weren. Al snel verscheen er in religieuze gebouwen een vast vat om dit water in op te vangen: het wijwatervat. Het gebruik ervan verspreidde zich in de loop van de Middeleeuwen, waar hij een erkend liturgisch element werd. Geplaatst bij de ingang van de kerk, markeert het symbolisch de overgang tussen de wereldse wereld en de heilige ruimte.
Door de eeuwen heen, met name tijdens de renaissance en de barokperiode, kregen de wijwatervaten ook een artistieke dimensie. In de rijkere kerken waren ze soms verfijnd gebeeldhouwd, versierd met religieuze motieven of engelen.
Vandaag de dag behoudt het wijwatervat zijn rituele functie. Bij het binnen- en buitengaan van de kerk maken gelovigen het kruisteken om zich voor te bereiden op het gebed of om onder goddelijke bescherming te vertrekken. Het water erin wordt gezegend door een priester, vaak op zondag of tijdens grote vieringen. Het kan ook gebruikt worden bij processies of om mensen en objecten te zegenen.
Desalniettemin heeft het gebruik van het wijwatervat recente aanpassingen gekend, vooral tijdens de COVID-19-pandemie, waar het directe contact met gewijd water tijdelijk werd stopgezet in vele kerken.
Kortom, het wijwatervat is zowel een object van geloof, een symbool van reiniging, en soms zelfs een kunstwerk. Het herinnert elke gelovige aan zijn doop en nodigt hem uit om met een zuiver en ingetogen hart de kerk binnen te gaan.